Zgodnie z nauką Kościoła katolickiego jest to "uroczystość tych, którzy są zbawieni i cieszą się wieczną szczęśliwością w Niebie". Należą do nich nie tylko kanonizowani i błogosławieni, ale także ci, którym Kościół w sposób szczególny chce oddać hołd. Natomiast 2 listopada, Święto Zmarłych, jest dniem modlitw za dusze zmarłych, które do pełnej świętości potrzebują modlitwy.
Tradycja obchodów Dnia Wszystkich Świętych sięga pierwszych wieków chrześcijaństwa, a w 834 roku papież Grzegorz IV oficjalnie ustanowił 1 listopada Dniem Wszystkich Świętych.
W Polsce jeszcze na początku XX wieku podczas Dnia Wszystkich Świętych szczególną czcią starano się otaczać żebraków siedzących zazwyczaj przed wejściem do kościołów i na cmentarzach. Wręczając wypieki żebrakom, uważanym za osoby utrzymujące kontakt z zaświatami, proszono ich, aby modlili się za dusze zmarłych.
Innym akcentem Dnia Wszystkich Świętych było palenie ognia. Początkowo ognisko rozpalano na rozstajach dróg, wskazując kierunek wędrującym duszom, które przy ogniu mogły się ogrzać. Natomiast na przełomie XVI i XVII wieku zaczęto palić ogień na grobach.
Obyczaje te należą już do przeszłości. Obecnie na mogiłach i cmentarzach płoną znicze i świeczki, które są symbolem pamięci o zmarłych