Zgodnie z Ewangelią św. Łukasza Jezus urodził się w grocie w Betlejem, mieście leżącym 8 km od Jerozolimy, na terenie dzisiejszego Zachodniego Brzegu Jordanu. 

Tradycja chrześcijańska wskazała w Betlejem konkretne miejsce, w którym urodził się Chrystus. Cesarz Konstantyn Wielki w 4. wieku rozkazał wybudować w tym miejscu świątynię, która jest najstarszą zachowaną bazyliką w Ziemi Świętej. Papież Sykstus III w kolejnym stuleciu wybudował w Rzymie kopię groty, w której od tego czasu w noc Bożego Narodzenia odprawiano uroczystą mszę, nazwaną później „pasterką”.

Według przyjętego w chrześcijaństwie sposobu liczenia czasu, narodzenie Jezusa jest uznawane za początek tzw. „naszej ery”. Datę narodzin Jezusa na polecenie papieża Jana I wyznaczył w 5. wieku mnich Dionizy Mały. Jednak zgodnie z przesłankami wynikającymi np. z tekstu Ewangelii, rok narodzenia Chrystusa należałoby cofnąć od czterech do sześciu lat.

Pierwotnie Boże Narodzenie było świętowane tylko 25 grudnia. W szóstym wieku wprowadzono dodatkowe dni świąteczne, tworzące razem tzw. oktawę. To jedno z najważniejszych świąt chrześcijaństwa, którego znaczenie wybiega poza sam fakt narodzenia Chrystusa.

Zgodnie z ludową tradycją Boże Narodzenie świętowano do Trzech Króli, czyli do 6 stycznia. Okres ten obfitował w najróżniejsze zwyczaje i wróżby. Jednym z nich było obserwowanie pogody w czasie od wieczoru wigilijnego do Trzech Króli. Na tej podstawie ludzie przepowiadali, jaka będzie pogoda w ciągu całego nadchodzącego roku.